Achter de voordeur van...

Inge Verschuren, IN GEschrift

„We zitten hier al 36 jaar hè. 26. Of nee, 1987 zijn we hier gekomen, 37 jaar zitten we hier.” Er is even verwarring, maar al snel komen Toon en Mieke tot de conclusie dat ze toch al een hele tijd in hun huis aan de Nassaustraat nummer 22 wonen. Nu staat het te koop. Enige reden: de leeftijd.

„Het is nu gewoon te groot voor ons”, steekt Toon van wal. Zo te horen komt hij niet uit Zeeuws-Vlaanderen. „Ik ben een Brabander”, antwoordt hij. „Ik kom uit Gilze-Rijen. Ik ben hier gekomen voor mijn werk. In 1968 ben ik bij Dow begonnen op het centrale laboratorium. Daar deed ik chromatografie in al zijn vormen. Dat is het analytisch scheiden van mengsels van chemische verbindingen. De laatste jaren was ik trainingsmanager van research en development. Daarvoor ging ik ook naar het buitenland, zeker een keer per maand.” Hij deed het graag, maar vond het na 28 jaar welletjes. „Op mijn vijfenvijftigste ging ik met de vut. Daar heb ik echt naar uitgekeken.” In 1971 kwam hij Mieke tegen in Terneuzen, waar zij is opgegroeid. „Ik heb in Amsterdam gestudeerd”, vertelt ze. „Dat was toen de mooiste tijd in Amsterdam, in de jaren zeventig. Al die hippies. Wij hebben er ook wel eens voor de lol tussen gezeten daar op De Dam.” In eerste instantie had Mieke voor klassieke talen gekozen, maar dat bleek daar toch anders te zijn dan wat ze gewend was ervóór. „Klassieke talen vond ik verschrikkelijk leuk door de leraren die ik had, maar op de universiteit was dat zo saai. Toen ben ik eens gaan zoeken welke richting ik dan wilde doen. Zo ben ik opvoedkundige geworden. Ik gaf cursussen in opvoeden, zoals de cursus ‘Luisteren naar kinderen’, de cursus ‘Vrouw en werk’ en de VOS-cursus, voor vrouwen in de overgang. Die organiseerde ik zelf. Je kwam hier als vrouw niet aan werk in die tijd. Als je al werkte en je ging verloven en trouwen, dan kon je zo ontslagen worden. Je had als vrouw totaal geen recht. Vrouwen hoorden toen thuis aan het fornuis. Vandaar die cursussen ook.”

Op de tennisbaan

Mieke en Toon trouwden in 1972 en hebben een zoon en een dochter met twee kinderen. „Als we ons huis verkocht hebben, gaan we iets zoeken in de buurt van onze kinderen.” Ze blijken in Amsterdam en Eindhoven te wonen. Dat is een heel eind uit elkaar, dus dat wordt nog lastig kiezen. „Misschien ergens tussenin”, oppert Toon. „Zaltbommel of zo.” Wel frappant dat beide kinderen in de steden wonen waar Toon en Mieke gestudeerd hebben. „Ik zat in het saaie Eindhoven. Nu is Eindhoven een leuke stad, maar toen was er nog niets. Ik studeerde scheikunde. Scheikunde heb ik altijd leuk gevonden”, zegt Toon. In zijn zoektocht naar werk sprak Dow hem het meeste aan, dus verhuisde hij naar Zeeland. En toen hij vervolgens Mieke tegen het lijf liep, wilde hij niet meer weg. „We zijn begonnen in Philippine in een nieuwbouwwoning. Toen onze kinderen naar de middelbare school gingen, zijn we naar Terneuzen gekomen. Voor ons was het een logische keuze weer een nieuwbouwwoning te kiezen. Vroeger lagen hier tennisbanen. We hoorden dat hier huizen gebouwd zouden worden. Toen hebben we gelijk stappen ondernomen. We waren de eersten.” Mieke lacht: „Op baan drie wonen wij. Het stratenplan was al bekend en we kozen deze plek omdat het aan het eind van een doodlopende straat ligt. En de tuin op het zuiden, dat wilden we ook.”

Eigen wensen

Toon en Mieke lieten hun huis naar eigen idee ontwerpen door een architect. „Met een slaapkamer en badkamer beneden, zodat we er zo lang mogelijk konden wonen. Dat hadden we in Philippine ook. Boven zijn drie grote slaapkamers, een douche en een extra aparte toilet. Beneden is de ruimte zo ingedeeld dat je aparte plekken hebt, maar wel open met elkaar verbonden.” Een speels element hierbij is de doorkijkopenhaard centraal in de leefruimte. Een blikvanger waar je omheen kunt lopen, die de voorkamer van de eetkamer scheidt. Over heel de benedenverdieping ligt een prachtige vloer van Indiaas leisteen. De vloerverwarming houdt het heerlijk aangenaam binnen. „Met de zon op die grote ramen op het zuiden hoef je ‘s winters de verwarming vaak niet eens aan te maken”, meldt Mieke. „Je hebt hier ook echt je privacy. We wonen omringd door het groen. In de voortuin is nu een stukje van de omheining open. Daar zijn vorig jaar nieuwe boompjes gezet. Dat groeit weer dicht. Ook van achter hebben we geen inkijk vanaf het fietspad dat er loopt. We kunnen wel door de begroeiing heen kijken, maar andersom moet je al echt ervoor gaan staan om iets te zien. Dat vind ik heerlijk. Nergens vitrage voor de ramen.”

Goede plek

De tuin is mooi aangelegd met bloeiende planten. Doordat alles dicht is gegroeid, is de tuin vrij onderhoudsvriendelijk. „Er zijn altijd bloemen. En je kunt overal waar je wilt zitten, want het is rondom de woning verhard. In de zomer met een hittegolf zitten we altijd onder de drie berkenbomen. Lekker koel in de schaduw.” Het wordt lichamelijk wat lastiger om de tuin goed te onderhouden. Daarom laten ze in het voorjaar en in het najaar een tuinman komen. „Wij houden het tussendoor dan bij. ”Wat vinden Mieke en Toon fijn aan de locatie van de woning? „Het is hier rustig. De ligging is ideaal zo op loopafstand van de stad. Er zijn twee bushaltes dichtbij en je loopt zo naar de zeedijk. Daar fietsen we elke middag over. Tot Othene en de Provinciale weg. We fietsen veel. Alleen nu lukt dat even niet.” Gelukkig hebben ze genoeg omhanden om zich niet te vervelen. Mieke leest en speelt graag bridge op de computer. Toon blijkt in zijn jonge jaren in een van de toen bekende country en westernbands gezeten te hebben en pakt nog wel eens zijn gitaar. Hij puzzelt graag en zit nogal eens achter zijn computer. „Ik heb websites gemaakt. Ook heb ik jarenlang postzegels verzameld. Ik had een hele kast vol, maar die heb ik nu allemaal weggegeven. Ik zat als jeugdleider in het bestuur van JFN. Via internet ben ik een jeugdclub postzegelverzamelen gestart. In 2022 is die helaas opgeheven.” Samen met een oud-collega speurt hij met de Geocaching app naar zogenoemde caches. Binnenkort kan hij in hun nieuwe woonomgeving hiervoor nieuwe gebieden gaan ontginnen.

Toon en Mieke: „Wij wonen op baan drie”

„We zitten hier lekker maar het wordt teveel”

In de vrijstaande woning uit 1987 aan de Nassaustraat 22 in Terneuzen woon je plezierig met alle rust, veel ruimte en privacy in de stad. Aan het eind van de autoluwe doodlopende straat betreed je via het smeedijzeren hek je privédomein. Een fraai aangelegde en onderhouden tuin op het zuiden omringt de smaakvol ontworpen woning, Hier voel je je gelijk thuis. De ruime, speelse opzet van de binnenruimte valt direct bij binnenkomst op. Op de begane grond vind je alle leefvoorzieningen, inclusief slaapkamer, badkamer en studiekamer/thuiskantoor. Ook de bovenverdieping oogt zeer ruimtelijk. Hier bieden drie royale slaapkamers plek aan meerdere gezinsleden. Er bevinden zich een extra doucheruimte en aparte toilet. Boven het hele woonoppervlak is een ruime bergzolder. Info: www.kindtenbiesbroeck.nl

Ruimte voor woonplezier

„Hier hoef je nergens vitrage te hangen. Heerlijk.”